Zeeën van tijd
De kerstdagen liggen alweer enkele dagen achter ons en met de jaarwisseling nog enkele dagen te gaan, bevinden we ons in die lome tussenperiode die kerstvakantie heet. Nog van alles te doen, maar ook in van alles geen zin. Het afgelopen jaar heb ik vaak gedacht: dat is een echte klus voor de kerstvakantie, dat schuiven we even op. Ik noem in deze categorie bijvoorbeeld het inplakken van stapels foto’s van voor het digitale tijdperk, het opruimen van de zolder, de garage, het tuinhuis, de keuken en voor de kinderen: het opruimen van hun eigen kamer. Nu het zover is, vind ik dat ik ook van mezelf mag relaxen na een periode waarin Roel en ik probeerden een goede balans te vinden tussen werk en gezin. Ik bevind mij in de luxe positie dat ik meestal van twee weken kerstvakantie mag genieten en als het even meezit de meeste andere schoolvakanties van de kinderen ook vrij ben. Dus daar zitten we dan zappend tussen kerstfilms, meerdere delen van Shrek en de hippe liedjes van kinderen voor kinderen, want we hebben immers zeeën van tijd. Voor Anna begint de dag standaard met uitslapen, hetgeen we voor het gemak maar toestaan want dat breekt zo lekker de dag. Tussen de eetmomenten door, kijkt ze mij meestal vragend aan in de trant van wat ga jij doen vandaag. De vaste structuur die tijdens de schoolweken gegeven wordt, is tegelijkertijd zowel een strak keurslijf als een verademing voor kinderen als Anna die moeite hebben met het invullen van lege ruimtes in tijd. Ze heeft hobby’s, voldoende interesses en er zijn kasten vol met spelletjes en knutselmateriaal. Maar toch blijft het lastig deze tijd zelf te vullen, vooral als het sporten en de clubjes ook even pauzeren tijdens de kerstvakantie. Nu heb ik ooit eens ergens gehoord, dat het helemaal niet slecht is als kinderen leren wat verveling is en wij als (pleeg)ouders niet ook de vakanties helemaal volplannen en het ontstaan van lege ruimtes in tijd gewoon moeten laten gebeuren. Dit zou de creativiteit en de saamhorigheid tussen de kinderen onderling stimuleren. Met de liedjes van kinderen voor kinderen op de achtergrond, kijk ik uit het raam en zie ik Job en Anna in de tuin diverse houten voorwerpen maken. Job ontwerpt, timmert, zaagt en verft. Anna geeft de materialen aan en houdt de bouwwerken met een tevreden blik in haar ogen vast, minutenlang….maar dat geeft niets want ze heeft toch zeeën van tijd.