(geschreven door Anna zelf)

Toen ik naar de basisschool ging wist ik niet hoe kinderen zouden reageren tot ik een pleegkind ben. In de eerste klas was ik daar niet zo mee bezig. Maar toen ik naar groep 7 ging vond ik het wel lastig om het te zeggen. Daarom heb ik erover na gedacht en het met een spreekbeurt te vertellen aan de klas en uit gelegd wat een pleegkind is en de kinderen er vragen over kunnen stellen dat heb ik op de basisschool gedaan. Maar dan ga je van school en heb dan vakantie. En je gaat lekker met Ank Roel Job Mart en Max na de camping. En mij broer Job krijgt een vriend op de camping en die vriend vraagt heb je broers of zusjes. En hij zij dus ja heb een pleegzusje en een broertje en die jongen vraagt wat is dat een pleegzusje dus legt die het dus uit maar ik vind het niet fijn als die dat zegt ik heb alleen een andere moeder en vader maar ik ben gewoon zijn zusje. Maar ik snap tot dat ook moeilijk is voor Job en hij moet aan de nieuwe situatie wennen maar ik was ook niet te makkelijkste en hij schaam de zich vaak voor mij maar dat snap de ik wel. Met mij 9 de liep ik op de camping nog met een speel hondje en daar ging ik altijd mee wandellen maar dat is bij iedereen anders.

Toen de vakantie was afgelopen ging ik eindelijk naar de middelbaren school en begon alles weer op nieuw de kinderen weten niet tot ik een pleegkind ben maar ik weet hoe ik er mee om moet gaan. Daarom in de 3 de klas wou mij pleegvader Roel wel les komen geven over pleegzorg wat het precies is maar door de drukke agenda van Roel is er niks meer van gekomen heel erg jammer maar ik heb het toen zelf een beetje verteld wat het is. Maar nu loop ik stage dat gaat heel erg goed maar de mensen daar vragen daar ook naar je ouders en broertje en zusjes en daar moet je goed over na denken wat je zelf wilt zegen want je weet niet hoe lang je daar blijft en of je privéleven wilt delen. Ik heb het niet verteld want ja wat moet je dan met zo informatie want ik ben er niet anders in ik blijf gewoon de zelfde persoon maar die keuzen moet je zelf maken maar op mij stage is er toch na een tijdje gevraagd ben jij een pleegkind en ik dacht hoe weten ze dat er is dus iemand die het gezegd heeft. Maar hoe voelde ik mij toen eigenlijk een beetje boos want ik heb er juist niet voor gekozen om het te zeggen dus dat is wel verveeld als ze het dan zeggen maar het beste is dan om met je familie het er over te hebben als ze er komen om daar niet over te praten dat zullen ze best wel snappen. En met je hobby moet je het ook zelf weten of je het wilt vertellen als je een beste vriendin heb en het daar misschien wilt mee dele maar je hoeft het niet te delen want je bent er niet anders in je bent gewoon als iedereen.